Selfie assignment
Ik; zelfportret, zelfrepresentatie
Wij; het bekende cultureel, sociaal, visueel kader
Zij; het onbekende sociaal, cultureel visueel kader.
Hoe ik Thijsje fotografeer, hoe zij wilt dat ik haar fotografeer, hoe ze zichzelf fotografeert.
Hoe Thijsje mij fotografeert, hoe ik wil dat ze me fotografeert, hoe ik mijzelf fotografeer.
Selfie archive
https://carleinuhselfiequeen.myportfolio.com
Selfie archive Thijsje
In ons groepje hebben we vooral gediscussieerd over hoe de leeftijd van een persoon en de tijd in de wereld de manier van een selfie nemen en daar naar kijken veranderd. Waarom mensen niet graag lachen op selfies of waarom juist wel en waarom deze foto's vervolgens wel of niet op online platforms gedeeld worden. In ons onderzoek hebben we gevonden dat lachen op schilderijen vroeger linkte aan status. Als mensen lachte waren ze meestal arm en de rijken waren serieus.
Ton Hendricks - Selfie
Het interessantste aspect van het artikel vind ik de handeling die moet plaatsvinden totdat een selfie een echte selfie is. Namelijk het posten of delen van de selfie. Dit doet me denken aan een trend aan het begin van dit jaar waarin mensen een kleine collage maakte van wat hun profiel foto was of verschillende platforms; Instagram, Facebook, Linkedin en Tinder. Waarin Instagram de rol en bestemming heeft voor vrienden, daarop staat vooral wat je doet in de vakantie of een leuke vrijdag avond. Facebook wat je masker is voor de familie, alleen de nette dingen die je doet. Als je trouwt en een nieuwe baan hebt, een soort update voor je familie zodat je ze niet hoeft te bellen. Linkedin is natuurlijk zakelijk, de meeste persoonlijkheid is eruit en men probeert daar vooral op elkaar te lijken. Met een profiel foto die er meestal uitziet als iemand in een blouse, of overhemd (een pak is te netjes en een t-shirt te formeel) een bril (dan lijk je slimmer) en het liefst een witte achtergrond. Tinder is waar iedereen er net beter of meer sext uitziet. De familie mag dit absoluut niet zien en het is zelfs te sexy om het met de instagram volgers te delen. Vooral deze deling in platforms en waar ze voor gebruikt worden is iets wat mij fascineert.
Year 3000
Een foto waar ik elke dag naar zou kunnen kijken is iets wat ik al elke dag zie. Namelijk het uitzicht vanuit mijn raam. Dit is het uitzicht wat ik heb direct vanuit bed, en waar ik vooral 's avonds naar kijk. Buiten dat het me een fijn gevoel geeft om thuis te zijn en in een buurt die ik ken en vertrouw is er iets aan het donker wat mij erg interesseert. Vooral de kleuren combinatie van blauw en oranje/geel is iets wat mij trekt in deze foto maar eigenlijk overal waar ik het tegen kom. Dat is vooral in films of avonds op straat. Overal waar ik het zie valt het me op en vind ik het fijn om te zien. Mijn kamer lampen geven allemaal blauw licht en als er dan een kaars of ander lampje aan staat die geel licht geeft valt het me ook op. Ik denk dat het vooral de combinatie is van warm en koud of het gevoel van een klein lichtpuntje in een donkere omgeving.
(Het draait om de linker foto maar de rechter foto zit erbij als een duidelijkere schets van de omgeving)
De afbeelding die ik gekozen had tijdens de jaar 3000 opdracht in de les ging veel meer over de mensheid laten zien wat ik denk dat zij kwijt hebben geraakt als het het jaar 3000 is. Ik denk dat de mensheid het contact met de natuur compleet kwijt is en het beeld van de mens is groter en belangrijker dan alles, de wereld compleet overstijgt. Daarom dacht ik direct aan een van mijn lievelings schilderijen. Die voor mij betekend dat de mens een soort oppermachtig is en zich op die manier gedraagt, maar dat wij altijd kleiner en zwakker blijven dan de natuur en de aarde. We moeten niet de connectie verliezen met de wereld en vooral onze ego's niet overstijgen.
Ik heb express de bergen en de rest van de foto zo nep mogelijk gelaten omdat het voor mij het gevoel gaf van zie je wel we zijn die echtheid al kwijt en alles wat er was in de natuur is al weg gevallen we weten nieters meer hoe het er uit ziet. Daarom heb ik de foto de titel gegeven: "Don't you remember" om aan te geven dat de echte wereld vergaan zal zijn.
John Berger - Ways of seeing
Meteen al van het begin vind ik het interessant hoe de stem en tekst heel stikt en duidelijk zijn maar het beeld heel speels is. Ook vind ik het interessant dat hij zegt “We may remember or forget these images, but briefly we take tem in” aangezien dit het hele doel is van reclame, om die ene reclame te zijn die juist wel blijft hangen. Dit onderwerp spreek misschien nog wel meer dan ooit het heden aan omdat onze manier van adverteren zich blijft ontwikkelen. Het wordt steeds groter, en “perfecter” juist door het gebruik van photoshop en het delen op social media wordt het ideale leven vergroot. En dat is waar veel reclames naar streven, je laten denken dat je met hun product een beter of perfecter leven of uiterlijk creëert.
Ton Hendricks - Visual Storytelling
Wat vooral blijft hangen bij het lezen van dit artikel is het stukje over de tweedeling tussen documentaire fotografie en de autonome fotografie. Waarin autonome fotografie wordt gezien als iets wat niet echt is en documentaire fotografie wel. Deze relatie van wel en niet werkelijkheid vind ik heel interessant. Zo als ik het zie is documentaire fotografie wat we zien met onze ogen en autonome ,wat hier de spiegel van de ziel van de fotograaf genoemd wordt, wat we kunnen zien met ons hart. Hoewel ik de tegenstelling van wel echt echt en niet helemaal echt kan snappen denk ik dat wat we zien met het hart misschien wel nog dichterbij ons ligt en is het daardoor in mijn ogen misschien wel echter dan de “echte” documentaire fotografie.