De eerste foto die ik ooit van Morad zag is die van de man in de zee, dit is zo’n scherpe foto, niet alleen in de kwaliteit maar het heeft veel elementen wat mij grijpen. Naast tactiliteit is het ook super onhandig. De man is heel rustig, maar de zee is heel wild en door de flits lijkt het net alsof de wereld daarna stopt of dat het donker is. Bij de rest van zijn fotografie zie ik een sterke connectie tussen hem en zijn onderwerpen. Hij komt heel dichtbij waardoor het lijkt alsof hij zijn modellen heel goed kent en ze lijken op hun gemak bij hem. Ik vind het heel knap als een fotograaf dat kan en al helemaal als dat gecommuniceerd kan worden via de foto.
